Herstellen van een gebroken rug met osteopenie: mijn pad, mijn lessen

Een jaar geleden had ik al een voorzichtige waarschuwing gekregen: osteopenie. Geen volledige botontkalking, maar wel een signaal dat mijn botdichtheid achteruitging. Eerlijk gezegd dacht ik toen: “Ach, ik ben pas 52, ik beweeg best veel, komt vast goed.” Totdat ik in het voorjaar mijn rug brak.

Een wervelfractuur klinkt als iets wat je oploopt bij een ernstig ongeluk, maar bij mij gebeurde het eigenlijk zonder dat er iets bijzonders aan voorafging. Gewoon een verkeerde beweging, op het verkeerde moment. Dat bleek genoeg.

Wat volgt na een wervelfractuur

Het herstelproces was – en ís – een kwestie van lange adem. In het begin draaide alles om rust. Niet tillen, nauwelijks bewegen, en vooral luisteren naar je lichaam. En dat is lastig als je normaal actief bent en graag zelf de regie houdt.

Na de eerste weken begon de revalidatie. Bij de fysiotherapeut startte ik met hele kleine bewegingen: leren aanspannen, stabiliseren, en vooral niet forceren. Ik had geen idee hoeveel spierkracht je ongemerkt verliest als je een tijd ‘uit de running’ bent.

Osteopenie op mijn leeftijd

Ik ben nu 53. Geen twintig meer, maar ook niet stokoud. Toch is osteopenie iets wat veel vrouwen van mijn leeftijd al treft — vaak zonder dat ze het weten. Botverlies gaat namelijk langzaam, en je voelt er niets van. Tot het misgaat.

Wat ik geleerd heb, is dat je wél iets kunt doen. Niet om het volledig terug te draaien, maar wel om te zorgen dat je botten niet nóg brozer worden.

Wat helpt écht?

1. Voeding met aandacht voor je botten
Calcium is belangrijk, maar dat is niet het hele verhaal. Denk ook aan:

• Vitamine D (zonlicht én supplementen)

• Magnesium (noten, zaden, groene groenten)

• Eiwitten (voor spieropbouw)

• Minder suiker en frisdrank: die werken juist botafbrekend

2. Bewegen, maar doordacht
Niet elke sport is geschikt bij zwakkere botten. Mijn fysiotherapeut leerde me dat ‘impact’ goed kan zijn (zoals wandelen of traplopen), maar alleen als je rug het aankan. Krachttraining is essentieel – ook als het maar met een weerstandsband is. Je spieren beschermen je botten.

3. Luisteren naar je lijf
Ik vond dit het moeilijkst. Soms wil je vooruit, maar je rug zegt nee. Dan is het slim om een stap terug te doen. Geen zwakte, maar wijsheid.

Waar ik nu sta

Ik ben weer aan het werk. Ik fotografeer kinderen op buitenlocaties, en dat gaat weer. Niet zoals vroeger — ik moet keuzes maken, rust inplannen, en soms hulp vragen. Maar het gáát. En dat is iets waar ik trots op ben.

Herstellen van een wervelfractuur met osteopenie is geen rechte lijn. Het is vallen, opstaan, en heel vaak geduld hebben. Maar je komt er — stap voor stap.

---